மெழுகினில், அதன் ஒளியினில் !!

ஆறடிக் குழலும் என்னை
ஆட்கொள்ளும் அழகும் கொண்டு,

இருள் மிகு இரவினில், எனை
மறந்திடும் இனிய கனவினில் வந்தவளே -

விண்மீன் எல்லாம் தோற்றுப் போகும்
உன் விழி வழி ஒளி முன்னில்.

எனை மறந்து உறங்கத் துணிந்தேன்,
உடன் வந்து நீயும் அமர்ந்தாய்.

அருகினில் உன்னைக் கண்டேன்,
உறுகியே நானும் வழிந்தேன்.

மெழுகினில், அதன் ஒளியினில்,
உன் அழகிய விழியினில்,
அடைப்பட்டிட ஆசைக் கொண்டேன், அதற்காய்
ஆயிரம் முறையும் இறந்திட ஆர்வம் கொண்டேன்.



‘அழகு’ என்றே உனை அழைக்க நினைத்தேன்; அதற்க்குள்,
‘நிலவென்றே’ நீயும் மறைந்து போனாய் !!
புகையென நொடியினில் மறைந்தாய், வெண்-
புகையெனவே காற்றினில் கரைந்தாய்.

என்னென்று புரியாமலேயெ என்
கண்ணின்று நீர் வழிந்திடுதே.

பின், மெல்லக் கண் திறந்தேன்,
மெதுவாய் மெய் என்ன நான் அறிந்தேன்...

- நொடிப் பொழுதினில் கலைந்தக் கனவொன்று,
கோடி பொழுதுகள் நினைக்க வைக்குதே,
“உனக்காக எனக்குள் நான் வளர்க்கும் காதலினை”.